شاید آغاز راه اندازی کسب و کار خود به تنها به پول، شهرت و شکوه و عظمت فکر کنید اما اهمیت کاری که انجام می دهید در الویت خواهد بود. اینکه کاری که انجام می دهید، استارتاپی که بنا می کنید و ایدهٔ ای در ذهنتان که به اجرا در می آید باید قبل از هر چیزی مهم باشد! چرا که اهمیت یک کار برای جامعه و مردم ارزش واقعی آن را مشخص می کند نه صرفا میزان سهام و درآمد زایی سالانه!

پرفسور ناصر داوود خلیلی محقق، سخنران و کلکسیونر معروف ایرانی است که به دلیل شناختش از آثار هنری و باستانی جهان به ویژه خاورمیانه، آسیا و افریقا مورد توجه موزه ها و دانشگاه های مهم جهان است و در میان رهبران کشور های اسلامی به عنوان سفیر فرهنگی اسلام شناخته شده است. او در کنار مشاغل پژوهشی و آموزشی، به کار خرید و فروش، و تعمیر املاک و مستغلات قدیمی و گرانقیمت نیز مشغول بوده است.

مروری بر زندگینامه و داستان موفقیت ناصر داوود خلیلی

ناصر داوود خلیلی در سال ۱۹۴۵ در شهر اصفهان ایران و در یک خانواده یهودی از فروشندگان و تاجران آثار هنری به دنیا آمد. خلیلی تنها چند ماه داشت که خانواده وی از اصفهان به تهران نقل مکان کردند. خلیلی در هشت سالگی پدر خود را در تجارت ها، سفرها، خریداری

ظروف lacquerware (ظروف چوبی با طرح و نقش) و سایر آثار هنری اسلامی همراهی می کرد و همین امر نیز باعث شد تا وی در آینده راه پدر را پیش گیرد.

خلیلی قبل از اینکه در سال ۱۹۶۷ با ۷۵۰ دلار ایران را به مقصد ایالات متحده ترک کند، خدمات ملی خود را در ایران به عنوان پزشک در ارتش ایران به پایان رساند.

وی پس از مهاجرت به آمریکا، در رشته علوم کامپیوتر به  تحصیل پرداخت و با مدرک لیسانس در سال ۱۹۷۴ از کالج کوئینز شهر نیویورک فارغ التحصیل شد. البته این مدرک هیچ گاه به کمک وی نیامد خلیلی بعد ها و در سال ۱۹۸۸ از دانشکده مطالعات شرقی و آفریقایی شهر لندن، با مدرک دکترای هنر اسلامی فارغ التحصیل شد.

خلیلی پیش از ورود به توسعه املاک و کالاها، تجارت شغلی خود را در زمینه هنر آغاز کرد. او از دهه ۱۹۷۰ به جمع آوری آثار و تشکیل مجموعه های هنری در شهر نیویورک پرداخت و در اواسط دهه ۱۹۷۰ به لندن نقل مکان کرد. خلیلی در لندن نخستین گالری های خود را از سال های ۱۹۷۸ الی ۱۹۸۰ تاسیس کرد و در ابتدا به تجارت ظروف lacquerware (ظروف چوبی با طرح و نقش) پرداخت و در سال ۱۹۸۸ نیز رسالهٔ دکترای خود را در این زمینه به نگارش درآورد.

با رخ داد انقلاب اسلامی در ایران، قیمت هنر اسلامی به طور قابل توجهی کاهش یافت چرا که با مهاجرت خانواده های ثروتمند ایرانی در زمان انقلاب و جنگ تحمیلی ایران و عراق، آمار فروش این آثار بالا رفت و طبیعتاً ارزش شان نیز کاهش یافت. خلیلی از فرصت استفاده كرد و مجموعه خود را گسترش داد و آثاری را به دست آورد كه با رشد قیمت‌ و علاقهٔ بین المللی به هنر اسلامی، ارزش آنها بسیار بالاتر خواهد بود.

افراد نزدیک به خلیلی اظهار داشتند که وی عالمانه و غالباً با احتیاط سرمایه گذاری می کرد و اقلامی را خریداری می کرد که بعداً صد برابر قیمتی که پرداخت کرده بود، برای خود سود آوری را به ارمغان می آورد.

نمایندگی خلیلی در دهه ۱۹۸۰ در خیابان کلیفورد میفیر مستقر بود.

خلیلی در مصاحبه ای در سال ۲۰۱۰ اذعان داشت که هزینهٔ  جمع آوری آثار هنری در اواسط دهه ۱۹۸۰ توسط معاملات وی در سرمایه گذاری تأمین شد. وی از سهام شرکتی که کار آن  فناوری درمان تومورها بوده است، به سود آوری رسیده و از فروش یک شرکت تولید کننده ۱۵ میلیون دلار درآمد کسب کرد.

در اواسط دهه 1980 مقیاس مجموعه خلیلی بسیار گسترش یافت چرا که او نادرترین اقلام را جستجو کرد و قیمت های رکورد را در حراج پرداخت کرد.  در اوایل دهه 1990 وی با سفارش دانشمندان زیادی از اسلام، شروع به انتشار فهرست مجموعه هنرهای اسلامی خود كرد.

کلکسیون آثار هنری، اسلامی ناصر داوود خلیلی

در سایت رسمی بنیاد خلیلی و در توضیح نحوه ارزش گذاری بر آثار هنری آمده است که تا حد ممکن سعی شده که گردآوری و طبقه‌بندی این آثار بر مبنای دیدگاه رایج غربی نسبت به آثار اسلامی و شرقی صورت نگیرد، یعنی معیار اهمیت آثار از حوزه فرهنگی و تمدنی دیگری انتخاب نشود بلکه مبنای قضاوت، ارزش‌هایی باشد که در قرون مختلف برای خود مردمان این مناطق اهمیت داشته و یا هنوز هم اهمیت خود را حفظ کرده اند. از این رو جایگاه مرکزی این مجموعه به آثار خطاطی که همواره مقامی بسیار والا و حیاتی در هنرهای اسلامی داشته، اختصاص یافته است. بخشی از این مجموعه سیر کتابت قرآن را از قرون دوم و سوم هجری تا دوران معاصر و در مکان‌های مختلف از مراکش تا چین ارائه می‌کند. بخش دیگر مجموعه خلیلی به آثار نقاشی‌های مینیاتور اختصاص دارد که از میان آنها می‌توان به بخشی از شاهنامه طهماسبی مربوط به دوران صفوی و زندگی پیامبر مربوط به دوران عثمانی اشاره کرد. اگر چه بسیاری از مجموعه‌های شخصی و موزه های عمومی، تنها به جمع آوری و ارائه آثار دوران اسلامی در قرون میانی می‌پردازند اما مجموعه خلیلی شامل آثار ارزشمندی از قرن های هفدهم، هجدهم و نوزدهم و نمونه های ارزشمندی از آثار دوران عثمانی تا هنر قاجاری در قرن بیستم نیز می‌شود. آثاری که بخش عمده از آن دربرگیرنده نقاشی لاک و الکل و فنون مختلف اجرای آن در یک بازه زمانی دویست پنجاه ساله در ایران است.

از ارزشمندترین آثار موجود در مجموعه خلیلی می‌توان به بشقاب های سرامیک با خط کوفی از نیشابور، یک پارچه زربفت ابریشمی از دوران ایلخانی در ایران، یک کره فلزی سماوی یا آسمانی از قرن هفتم هجری که صور فلکی گوناگون روی آن حکاکی شده و موقعیت هزار و بیست چهار ستاره روی آن نقره کوب شده است و همچنین بخش هایی از کتاب جامع التواریخ، نوشته خواجه رشید الدین فضل الله همدانی وزیر ایلخانی اشاره کرد. بخش های موجود از کتاب جامع التواریخ در مجموعه خلیلی، بخشی از قدیمی ترین نسخه عربی این کتاب است که با نقاشی تزیین شده است. مجموعه هنری خلیلی، فقط دربرگیرنده آثار هنری اسلامی نیست بلکه مجموعه ای از هنرهای ژاپنی، اسپانیایی و سوئدی نیز در این مجموعه گردآوری شده‌اند. بیش از هزار اثر هنری از دوران میجی ژاپن، بزرگترین مجموعه در نوع خود در جهان است.

پرفسور خلیلی معتقد است سهل انگاری و نادیده گرفتن هنر اسلامی اشتباه محض است. مجموعه آثار دوران اسلامی متعلق به آقای خلیلی، که در بر گیرنده بیش از بیست و پنج هزار شیء و اثر هنری است یکی از بزرگترین مجموعه های دوران اسلامی به حساب آورده می شود. آثاری که شامل گستره وسیع زمانی و جغرافیایی متنوعی است. خلیلی در مصاحبه ای با مجله آپولو از اشتیاقش به ساختن موزه‌ ای عمومی برای نمایش مجموعه بی‌همتایش سخن گفته است. موزه‌ ای که برپاکردن آن به بودجه‌ ای در حدود صدمیلیون پوند نیاز دارد.

جوایز و افتخارات ناصر داوود خلیلی

در سال ۲۰۰۷ ثروت خلیلی توسط فهرست ثروتمندان ساندی تایمز ۵.۷ میلیارد پوند تخمین زده شد و در سال ۲۰۰۷ پنجمین فرد ثروتمند بریتانیا نام گرفت.

فوربس وی را از سال ۲۰۰۵ به بعد به عنوان میلیاردر معرفی کرده و ثروت وی را ۱.۳ میلیارد دلار در سال ۲۰۰۷ و ۲۰۰۸ تخمین زد.

همکار افتخاری، دانشکده مطالعات شرق شناسی و آفریقایی ، دانشگاه لندن (۱۹۹۱)

متولی شهر اورشلیم (۱۹۹۶)

نشان شوالیه (۲۰۰۳)

دکترای افتخاری از دانشگاه بوستون (۲۰۰۳)

دکترای افتخاری دانشگاه هنر ، لندن (۲۰۰۵)

درجهٔ افتخار لژیون (۲۰۱۶)