تصور کنید که همه چیز برای راه اندازی کسب و کاری موفق، در شرایط ایده آل باشد. فردی تحصیل کرده و با دانش، تلاشگر، خلاق، علاقه مند، با تجربه، مدیر و مدبر را در نظر بگیرید، اگر کسب و کار یا تجارتی توسط وی پایه گذاری شود قطع به یقین به موفقیت خواهد رسید اما برای پیشرفت و ترقی و همینطور کسب موفقیت های بیشتر شما به شانس هم نیاز دارید. چیزی که به هیچ وجه نمی توانید آن را به دست بیاورید و به قول معروف تنها یکبار در خانه ات را می زند! پس حسابی قدرش را بدانید که داستان امروز حول محور همین موضوع می چرخد…

مروری بر زندگینامه و داستان موفقیت آرش فردوسی

آرش فردوسی متولد ۷ اکتبر سال ۱۹۸۵ در شهر اورلند پارک ایالت کانزاس است. وی از والدین ایرانی متولد شد و در دسته بندی ملیتی، یک دو رگهٔ ایرانی آمریکایی تبار به حساب می آید. رویای تحصیل در دانشگاه ام آی تی، خواب را از چشمان فردوسی گرفته بود و وی در همان دوران ثابت کرد که می تواند به هر چه که در سر می پروراند، دست یابد چرا که پس از فارغ التحصیلی در سال ۲۰۰۴ از دبیرستان بلو ولی نورث وست، دانشگاه ام آی تی یک ستاره ایرانی را پرورش می داد.

از پدر آرش فردوسی می توان اولین حامی و پشتیبان وی نام برد. فردوسی در زمان تحصیل به کمک پدرش با زبان برنامه‌نویسی کیوبیسیک آشنا شد. پس از آن در دوره های آموزشی ++C شرکت کرد و به این زبان برنامه‌نویسی علاقه‌مند شد. فردوسی به این دلیل به تحصیل در دانشگاه ام آی تی علاقه مند شده بود که پیشرفت علمی خود را در آن می دید. از کلاس های مورد علاقه فردوسی در دانشگاه ام‌ آی‌ تی می‌توان به دوره ۶.۰۴۶  اشاره کرد. این دوره برنامه‌نویسی در دانشگاه ام‌ آی‌ تی مخصوص طراحی و پیاده‌سازی الگوریتم‌ ها است.

فردوسی در مصاحبه‌های خود عنوان کرده که علاقه شدیدی به الگوریتم‌ ها و بهینه‌سازی نرم‌افزار ها و کد های برنامه‌نویسی دارد. او بسیار علاقه‌مند بود که با استفاده از الگوریتم‌های مناسب زمان اجرای برنامه‌ها را تا حد امکان کاهش دهد. از نظر او دوره ۶.۰۴۶ دانشگاه ام‌آی‌ تی، او را به‌خوبی با توسعه‌ی الگوریتم‌ های مقیاس‌پذیر آشنا کرده است. فردوسی  آموخته‌ های خود در این دوره را به‌عنوان پایه‌ های برنامه‌نویسی دراپ‌ باکس و سرویس قابل مقیاسش عنوان می‌کند.

در دوران تحصیل، فردوسی در تفکر تاسیس یک شرکت به سر می برد و اعتقاد داشت که تاسیس یک شرکت حتما نیاز به داشتن تحصیلات مدیریتی دارد اما دوستانی که وی در این دانشگاه داشت، به خوبی توانستند او را متقاعد کنند که با تفکرات نو اندیش نیز می‌توان شرکتی موفق تأسیس کرد.

در همان دوران اولین دستاورد فردوسی رقم خورد. سرویسی با نام BookX@mit که با هدف قرض دادن کتاب خلق شد، حاصل همکاری وی با دوستانش بود‌. که به کمک دوستانش آن را توسعه داد. از خصوصیات بسیار خوب و البته موثر فردوسی می توان به علاقهٔ شدید او به یادگیری و تکاپو برای یافتن علم و دانش است چرا که در همین دوران وی به شدت دوستدار  به سیستم‌ های مقیاس‌پذیر بود و در همین راستا به فیسبوک و سرویس گسترده‌ی آن نیز علاقه‌مند شد و در دوران تحصیل، برای کارآموزی در این شرکت اقدام کرد.

هوستون و فردوسی، دوستی که درآپ باکس را تاسیس کرد!

آرش فردوسی در همان سال‌های تحصیل در دانشگاه، با درو هوستون آشنا شد. هوستون که یک سال زودتر از فردوسی از دانشگاه فارغ‌التحصیل شده بود، در سال ۲۰۰۷  ایده‌ٔ  توسعهٔ نرم‌افزاری برای ذخیره‌ سازی فایل‌ها در فضای ابری به ذهنش خطور کرد و به‌ سرعت این ایده را با آرش فردوسی، دوست صمیمی‌ اش در جریان گذاشت. فردوسی اما برخلاف شور و اشتیاق هیوستون برای اجرای این ایده در آغاز مخالف آن بود اما پس از بحث و گفتگوی ۵ ساعتهٔ وی با هوستون، فردوسی حتی حاضر شد تا قید درس و دانشگاه را بزند و تمام زمان و تمرکز خود را وقف این نرم افزار کند. البته خود شخص فردوسی سیستم قوی دانشگاه‌ ام آی تی را نیز در این تصمیم مؤثر می‌داند. وی در این باره می‌گوید: «اگر شما در دوره‌ های تحصیلی دانشگاه ام آی تی موفق باشید، می‌توانید زمانی را به‌ کار روی پروژه‌ های شخصی اختصاص دهید چرا که اگر پروژه‌ٔ شما شکست بخورد، باز هم می‌توانید برای ادامه‌ٔ تحصیل به دانشگاه بازگردید.»

هوستون و فردوسی به‌ سرعت دست به کار شدند و برنامه‌نویسی و توسعه‌ی ایده‌ٔ درآپ باکس را شروع کردند. آن‌ها در روز های ابتدایی به‌ تنهایی کار می‌کردند و تیم دو نفره هوستون و فردوسی به بهترین شکل ممکن تکمیل کننده یکدیگر بودند. آرش تفکر و سابقه‌ٔ مدیریت استارتاپ نداشت اما درو علاقه‌ی زیادی به مدیریت شرکت داشت. از طرفی دیدگاه‌ های منطقی فردوسی در رابطه با مدیریت شرکت، برخی اوقات دیدگاه‌ های خوش‌بینانه‌ٔ هوستون را اصلاح می‌کرد. این ترکیب مکمل باعث شد که طرح و ایدهٔ اولیه آن‌ ها با موفقیت پیاده‌سازی شده و درآپ باکس خلق شود.

حال نوبت به نیمه دوم بازی رسیده، سرمایه گذاری!

جایی که بازی هم پای یک ایرانی در میان است‌. پژمان نوزاد، تاجر ایرانی فرش بود. او که دارای تجارتی کاملا متفاوت با اکوسیستم استارتاپی است، در بسیاری از شرکت‌های نوپای آمریکایی سرمایه‌گذاری کرده است.

در همان سال اول دفتر اصلی دراپ‌باکس در سان‌ فرانسیسکو تأسیس شد و این دو توانستند سرمایه‌ گذاری خطر پذیر برای شرکت خود پیدا کنند. سرمایه‌ گذاری اولیه که در شرکت آن‌ ها انجام شد، ارزشی در حدود ۷.۲ میلیون دلار داشت و باعث شد رشد در آپ باکس با سرعت بیشتری ادامه پیدا کند.

آرش فردوسی در درآپ باکس در مقام استعداد یاب نیز ظاهر شده است. از وظایف اصلی فردوسی در درآپ‌ باکس، مصاحبه و ارزش سنجی افرادی بود که به استخدام شرکت در می آمدند. او همواره به دنبال افرادی بود که چشم‌اندازی مشابه به آینده‌ٔ سرویس داشته و با فرهنگ آموزش‌ محور این شرکت هماهنگ باشند. از دیگر وظایف وی در شرکت، نقد و بررسی محصول نهایی و تبدیل آن به محصولی کاربر پسند است. او جلسات متعددی را با توسعه‌ دهندگان در آخر هفته‌ ها برگزار می کرد و برای برنامه‌های آتی توسعه‌ٔ محصول، به کمک آن‌ ها طرح می‌ ریخت.

از خلاقیت های جالب فردوسی و هوستون در مدیریت شرکت، برگزاری مسابقات هفتگی با نام هفتهٔ هک است.

این ایده به کارمندان اجازه می‌دهد روی موضوعات و اهداف جذاب خود کار کنند و ویژگی‌ های جدیدی به محصول شرکت اضافه کنند. این اقدام باعث شد تا محیط کاری که فردوسی و هوستون برای کارمندان فراهم کرده‌اند، به معنای کامل شفاف‌ سازی را نشان می‌دهد.

آرش فردوسی تا سال ۲۰۱۲ به‌ عنوان مدیر ارشد فناوری در درآپ باکس مشغول به کار بود. از آن سال به بعد آدیتیا آگاروال به این سمت منصوب شد و فردوسی به‌عنوان عضو هیئت مدیره به فعالیت خود در این سرویس ادامه داد. درآپ باکس در حال حاضر در ۱۳ شهر دفتر دارد و در بیش از ۲۰۰ کشور خدمت‌رسانی می‌کند. این سرویس به ۲۰ زبان زنده‌ٔ دنیا عرضه می‌شود. تعداد کاربران درآپ باکس چیزی حدود ۵۰۰ میلیون نفر گزارش شده است. طبق گزارش این شرکت، تعداد مشتریان تجاری آن‌ حدود ۲۰۰ هزار نفر است. شرکت های مشهوری همچون آندر آرمور و نشنال جئوگرافیک از مشتریان آن‌ ها هستند. در حال حاضر ارزش درآپ باکس، ۱۰ میلیارد دلار تخمین زده می شود.

درآپ باکس، شانس تنها یک بار در خانه ات را می زند!

یکی از اتفاقات جالب در  تاریخ درآپ باکس پیشنهاد خرید این شرکت از طرف استیو جابز است. این نابغه‌ٔ دنیای تکنولوژی و کارآفرینی، در سال ۲۰۰۹ و در حالی که این سرویس هنوز محبوبیت آنچنانی نداشت پیشنهاد خرید وسوسه‌انگیزی به مؤسسان ارائه داد. پیشنهادی ۹ رقمی!  هوستون درباره این پیشنهاد استیو جابز گفته است که: «جابز بسیار علاقه‌ مند بود شرکت ما را به‌ طور کامل خریداری کند. این در حالی بود که ما از ساختن و توسعه شرکت لذت می بردیم و دوست داشتیم آن را به شرکتی بسیار بزرگ‌ تر تبدیل کنیم.»

این پیشنهاد توسط آرش فردوسی و هوستون رد شد و به نوعی به بزرگ ترین اشتباه و شکست درآپ باکس بدل شد. استیو جابز با وجود رد شدن پیشنهاد خریدش، نصیحت‌ ها و راهنمایی‌ های مفیدی به آن‌ ها ارائه کرده است. در نهایت درآپ‌ باکس مسیر خود را با استقلال پیش برد و اپل نیز سرویس رقیبی با نام‌ آی‌ کلاود عرضه کرد که امروزه محبوب‌ تر از درآپ‌ باکس است.

جابز در دیداری که با مؤسسان درآپ‌ باکس داشت این نکته را بیان کرد که سرویس آن‌ ها محصول نیست و تنها می توان به‌ عنوان یک ویژگی خاص به آن نگاه کرد. کارشناسان معتقدند بزرگ‌ترین اشتباه عمر کاری فردوسی و هوستون، رد کردن پیشنهاد اسطوره کمپانی اپل بوده است چرا که امروز شرکت های بزرگ دنیای فناوری یعنی اپل، گوگل و مایکروسافت هر کدام سرویس ابری مخصوص خود را ارائه کرده و به رقیبانی سرسخت برای دراپ‌باکس تبدیل شده‌اند. در این میان این شرکت مستقل برای جذب مشتریان عادی و تجاری راه سختی در پیش دارد.

نصیحت های آرش فردوسی

آرش  فردوسی از جمله کارآفرینان بی حاشیه و کم حرف دنیای تجارت و کارآفرینی است‌. وی فعالیت زیادی در فضای مجازی ندارد. مصاحبه‌ های زیادی از او در دسترس نیست و صفحات شخصی‌ اش در اینستاگرام و لینکدین نیز اطلاعات خاصی از زندگی او بیان نمی‌کنند. به هر حال او را می‌توان استیو وزنیاک (دوست و همکار استیو جابز در تاسیس اپل) درآپ‌ باکس نامید که بر خلاف وزنیاک، با مدیرعامل و همکار خود ارتباطی خوب داشته و توانسته است در شرکتی که خودش تأسیس کرده، باقی بماند.

فردوسی در یکی از معدود مصاحبه‌های خود به دانشجویانی که قصد تأسیس یا عضویت در استارتاپ دارند، نصیحتی کاربردی می‌کند: « برای کار در شرکت‌ های با سابقه و بزرگ همیشه فرصت هست. پس بهتر است تا زمانی که نگرانی خاصی ندارید در زندگی ریسک کنید. ریسک در زندگی کاری با کار در استارتاپ میسر می‌شود. به نظر من تفاوتی ندارد که یک استارتاپ تأسیس کنید یا به تیمی در یکی از آن‌ ها ملحق شوید. نکته‌ٔ مهم این است که خود را در میان افراد باهوش و با استعداد قرار دهید. به نظر من محیط استارتاپ‌ ها و شرکت‌ های فناوری‌ محور، جایی است که اکثر کارمندان باهوش هستند. در این میان نقطه‌ٔ قوت شما قرار گرفتن در میان بهترین نوابغ است.»

جوایز و افتخارات آرش فردوسی

مجله‌ی Inc در سال ۲۰۱۱ فردوسی و هوستون را در لیست کارآفرین برتر زیر ۳۰ سال معرفی کرد. در مقاله‌ ای که به همین مناسبت در این مجله منتشر شد، این کارآفرینان روزهای ابتدایی تأسیس شرکت را مانند هر استارتاپ دیگری شرح می‌دهند. به گفته‌ٔ آن‌ ها روز های ابتدایی با کد نویسی شبانه‌ روزی و در یک دفتر کوچک تاریک سپری می‌شد.

مجله‌ی فورچن در سال ۲۰۱۱ لیستی از ۴۰ کارآفرین برتر زیر ۴۰ سال منتشر کرد. مؤسسان درآپ‌ باکس در این لیست نیز حضور داشتند. فورچن در مقاله‌ٔ خود این کارآفرین را به خاطر جذب بیش از ۴۵ میلیون کاربر در کمتر از چهار سال، موفق می‌دانست. در زمان انتشار آن مقاله روزانه حدود ۱۳ میلیون فایل در درآپ باکس ذخیره می‌شد که از تعداد توییت‌ های روزانه نیز بیشتر بود.

از دیگر افتخارات این دو دوست قدیمی می‌توان به جایزه‌ٔ کرانچی مجله‌ی تک‌ کرانچ اشاره کرد. این مجله در سال ۲۰۱۴ جایزهٔ مخصوص کارآفرینی خود را به این دو کار آفرین اهدا کرد. یک سال پیش از دریافت این جایزه فردوسی و هوستون توانسته بودند تعداد کارمندان خود را از ۲۰۰ نفر به بیش از ۵۰۰ نفر افزایش دهند. مجلهٔ تک‌ کرانچ یکی از دلایل اهدای این جایزه را فرهنگ سازمانی عنوان می‌کند که فردوسی و هوستون در درآپ باکس ایجاد کرده بودند.

دریافت جایزه‌ٔ ۱۰۰ هزار دلاری کوروش کبیر از بنیاد شرپا، از دیگر عناوین کسب شده توسط مؤسس درآپ باکس است. شروین پیشه‌ ور، مؤسس این بنیاد و جایزه است و در سال ۲۰۱۴، اولین جایزه‌ٔ کوروش کبیر را به فردوسی اهدا کرد. جایزه‌ٔ کوروش کبیر هر ساله توسط بنیاد شرپا به ایرانیان مقیم آمریکا اهدا می‌شود که قدمی مؤثر در تجارت برداشته باشند. پیشه‌ ور دلیل اهدای اولین جایزه به فردوسی را بالا بردن استاندارد این جایزه و تشویق دیگر ایرانی‌ های مقیم آمریکا به فعالیت‌ هایی بزرگ شبیه درآپ‌ باکس عنوان می‌کند.