شاید برای شما هم جالب باشد که بدانید، بسیاری از ثروتمندترین افراد در کل دنیا، در کشورهای جهان سوم، به این میزان از درآمد و ثروت دست پیدا کرده‌اند.

برای هرکسی که در کشورهای جهان سوم زندگی می‌کند و رؤیای میلیاردر شدن را در ذهنش می‌پروراند، بارهاوبارها این سؤال پیش‌آمده که من هم تصمیم دارم همه چیز را از صفر شروع کنم؛ ولی نمی‌دانم چگونه و از چه راه و روشی؟

به همین خاطر، در این مقاله سعی داریم تا با بیان چند مورد از زندگینامه این دسته از افراد یعنی ثروتمندترین افراد در کشورهای جهان سوم را با هم مرور کنیم.

یک ضرب‌المثل فرنگی است که می‌گوید:

نیازی نیست با یک قاشق نقره‌ای در دهانتان به دنیا بیایید تا ثروتمند شوید.

معنی این ضرب‌المثل در نظر عموم مردم این است که هیچ لزومی ندارد تا در یک خانواده پول‌دار و متمول متولد شده و تنها از دارایی خانواده، برای پیشرفت و پرورش کسب‌وکار خود استفاده کنید.

چرا که بسیاری از کسانی که این موقعیت‌ها را هم داشتند، بدون تلاش و زحمت نتوانسته‌اند به جایی که همیشه آرزویش را داشته‌اند برسند و بالعکس افرادی وجود دارند که در فقیرترین خانواده‌ها به دنیا آمده بودند؛ اما به ثروت و شهرتی مثال‌زدنی دست پیدا کردند؛ بنابراین مهم نیست که شما در کجای این کره خاکی زندگی می‌کنید یا در چه خانواده‌ای بزرگ شده و چه میزان ثروت دارید؛ بلکه در مقابل، موضوعی که اهمیت دارد این است که شما بتوانید بهترین راه را در مسیر پر پیچ‌وخم ثروت سازی بیابید.

حال به بیان چند نمونه از زندگینامه‌های افراد ثروتمند که برآمده از کشورهای جهان‌سومی هستند، می‌پردازیم.

ازآنجایی‌که ایران هم جزو کشورهای درحال‌توسعه محسوب می‌شود، ابتدا مواردی از ثروتمندترین افراد ایران بیان خواهیم کرد:

همة دنیا، کشور ایران را به منابع نفتی سرشاری که دارد، می‌شناسند و می‌دانند که فروش نفت، اصلی‌ترین منبع کسب درآمد ایرانی‌ها است.

ولی نکته‌ای که در این میان بسیار جالب و حائز اهمیت است، این است که ثروتمندترین افراد ایرانی، ثروت‌های کلان خود را از روش‌های متفاوت و فراتر از سودآوری از فروش نفت خام، این طلای سیاه به دست آورده‌اند.

ثروتمندترین افراد در کشورهای جهان سوم

در اصل افراد ایرانی و ثروتمند اغلب ثروت و دارایی خود را مدیون تلاش و کارآفرینی‌های عظیمی هستند که خودشان از هیچ، آن‌ها را ساخته و راه‌اندازی کرده‌اند. البته که در ایران هم همانند کشورهای دیگر، هستند افرادی که با روش‌های غیرقانونی و برخلاف شرع و عرف، به ثروت‌های میلیاردی دست پیدا کرده باشند؛ اما به‌مراتب کارآفرینان، موفقیت بیشتری را کسب خواهند کرد. چرا که باعث اشتغال عده‌ای عظیمی از مردم مختلف، در سراسر و یا خارج از کشور شده‌اند. اکنون معرفی نمونه‌هایی از این دسته از افراد و شغلشان می‌پردازیم:

۱)اسدالله عسگراولادی

نخستین اسم از لیست ثروتمندترین اشخاص ایرانی متعلق به مرحوم اسدالله عسگراولادی است. او با دارایی حدود ۱۱.۲ میلیارد دلاری‌اش، پول‌دارترین فرد ایرانی لقب دارد. کسی که توانست با احداث شرکت خود، به نام شرکت حساس و صادرات آجیل و خشکبار، میوه‌های خشک و انواع تنقلات ایرانی به سرتاسر دنیا، ایران را به بزرگ‌ترین قطب و مرکز آجیل و تنقلات جهان مبدل سازد.

او در اسفندماه ۱۳۱۲ در یک خانواده متمدن دماوندی، در تهران چشم به جهان گشود. پدر اسدالله یک مغازه خواروبارفروشی در دماوند داشت. به همین خاطر او با فضای کسب‌وکار آن‌چنان هم ناآشنا نبود. اسدالله از ۱۳ سالگی نزد حاج میرزا عبدالله توسلی، دایی خود، مشغولِ تجارت پسته و زیره شد.

این اشتغال به خانواده در تأمین معاش بسیار کمک می‌کرد. اولین خریدوفروش در کسب‌وکارش را در سن ۱۵ سالگی به‌تنهایی انجام داد که حاصل آن پنج تومان سود بود که موفقیت بسیار بزرگی برای او به‌حساب می‌آمد. وی هم‌زمان با گسترش کسب‌وکار خود، تحصیلات را هم ادامه داد تا جایی که توانست در طی یازده سال به طور هماهنگ به کار در بازار و تحصیل در دانشگاه آن هم در دو رشته متفاوت بپردازد.

در سن ۲۲ سالگی با معرفی یکی از آشنایان خود موفق شد تا کارت بازرگانی بگیرد؛ درحالی‌که سن قانونی برای دریافت این کارت ۲۴ سال بود.

اسدالله عسگراولادی، بزرگ‌ترین عضو اتاق بازرگانی و همچنین شخصی مهم در صنایع و معادن کشور ایران به شمار می‌رفت. کسی که حتی در دوران پس از انقلاب نیز، با ارائهٔ خدمات بی‌نظیرش، رونق قابل‌توجهی به بازار آجیل و خشکبار ایران بخشید. او همیشه در تلاش بود تا از تولیدکنندگان و کشاورزان حمایت کند و به این منظور، وام‌های مختلفی به آنها می‌داد.

اما چگونه شد که عسگراولادی به این میزان ثروت دست پیدا کرد؟

اسدالله پس از تأسیس شرکت حساس، فعالیت خود را در حیطه صادرات خشکبار، پسته، زیره و پنبه توسعه بخشید. به گفته خود او، در ابتدا حجم تجارت آن‌چنانی نداشت؛ اما حدوداً سال ۱۳۴۵ بود که همراه با دایی خود به هامبورگ رفت؛ سپس از آنجا به لندن رفت و اولین آپارتمان و دفترش را به قیمت ۲۰ هزار تومان خریداری کرده و دوباره به ایران بازگشت.

در این بازه زمانی، در کرمان به تجارت پسته مشغول شد. به‌مرور این تجارت پسته و خشکبار را در اروپا و آمریکا نیز پیش برد و توسعه داد. در سال ۱۳۵۲ نیز، اوضاع مالی‌اش هم‌زمان با افزایش قیمت نفت، بهبود یافت و همین موضوع سبب شد تا موقعیت اقتصادی خوبی نسبت به سایر تجار پیدا کند.

در سال ۱۳۵۳ نیز بیشترین میزان صادرات زیره به آمریکا را ثبت کرد. اسدالله در اغلب مناقصه‌های فروش زیره در این کشور به‌عنوان یک تاجر شناخته شده و موفق حضور پررنگی داشت.

عسگراولادی برای گسترش تجارت و کسب‌وکار خود، سفرهای بی‌شماری را تجربه کرد. بیشتر این سفرها به ژاپن، آلمان و آمریکا بود که بیشتر در راستای توسعه فعالیت‌های اقتصادی صورت می‌گرفت.

او در طی سال‌های فعالیتش، حجم صادرات خود را چیزی حدود ۸ تا ۱۰ میلیون دلار تخمین زد. وی در مصاحبه‌ای که با مجله عصر ایران داشت، عنوان کرد: من به اینکه میلیارد هستم، افتخار می‌کنم، چراکه ذره‌ای از این ثروت و دارایی‌هایم را از طریق رانت و کار‌های غیرقانونی به دست نیاوردم؛ به‌هیچ‌عنوان در طول سال‌های فعالیت از هیچ بانکی درخواست نکردم و به همین خاطر کار واردات انجام ندادم. کار واردات را بد نمی‌دانم؛ اما من تصمیم گرفتم که تنها کار صادرات را ادامه دهم.

من به اینکه میلیارد هستم، افتخار می‌کنم-اسدالله عکسر اولادی

او معتقد بود پول‌دار هست. اما سلطان میلیاردرهای ایران نیست. عسگراولادی سرانجام در ۲۳ شهریور سال ۱۳۹۸، به دلیل آسیب مغزی در بیمارستان گاندی تهران، چشم از جهان فروبست.

۲)حاج رضا علاءالدین

همة ما حداقل یک‌بار هم که شده نام پاساژ علاءالدین را شنیده‌ایم. این ساختمان تجاری، توسط حاج رضا علاءالدین ساخته شده است.

وی از ابتدای دهه پنجاه در همان تقاطع خیابان جمهوری و حافظ صاحب یک فروشگاه کوچک پلاستیک فروشی بوده است. او آرام‌آرام بر وسعت کسب‌وکارش افزود تا جایی که در سال ۱۳۵۳ توانست هزار مترمربع از فضای کنونی پاساژ علاءالدین را خریداری کند. مساحت پاساژ علاءالدین تا اواسط دهه ۷۰ به‌تدریج بزرگ و بزرگ‌تر شد. این گسترش آن‌قدر ادامه داشت که بخش‌های دیگری از زمین‌های اطراف ساختمان نیز به‌سرعت به ساختمان اصلی افزوده شدند.

حدود سال ۱۳۷۴ بود که پس از تهیه نقشه و طی مرحله‌های نقشه‌کشی قانونی و اخذ گواهینامه‌های مختلف، ساختمان به طور کامل تخریب ساخت سازه اصلی یعنی پاساژ علاءالدین کنونی آغاز شد.

پس از تکمیل ساخت که چهار سال طول کشید، واگذاری واحدها به‌صورت فاز به فاز شروع شد. حاج رضا توانست در ۱۱ طبقه ۱۱۰۰ باب مغازه را در سه‌فاز به فروش و اجاره برساند. محور اصلی فروش و ارائه خدمات وسایل در این پاساژ، طبق خواستهٔ وی، خریدوفروش موبایل، لوازم دیجیتال و تعمیرات آنها می‌چرخد.

حاج رضا علاءالدین پسر حاج ناصر علاءالدینِ معروف، در یک خانوادهٔ شش‌نفره چشم به جهان گشود.

او پس از تحصیل در رشته ریاضی، به‌سرعت وارد فضای کسب‌وکار شد. او مدعی است که در خانواده‌ای بزرگ شده که معتقد بودند باید فرزندشان روی پای خودش بایستد و دست از کار و تلاش نکشد.

پاساژ علاءالدین که اکنون بزرگ‌ترین بورس موبایل و وسایل دیجیتال در کل ایران و خاورمیانه به‌حساب می‌آید، ارزشی بالغ بر هزار و ۸۰۰ میلیارد تومان دارد و همچنین گردش مالی در این مجموعه رقم حدود ۱۰ هزار میلیارد تومان تخمین زده می‌شود.

اغلب شرکت‌های عظیم در حیطه محصولات دیجیتال، در این ساختمان نمایندگی داشته و دفتری در آن دایر کرده‌اند.

اگر به داخل این ساختمان بروید، در همان قدم اول می‌بینید که پر از تبلیغات رنگارنگ و گوناگون، در این زمینه است. راه و روشی که حاج رضا در فروش محصولات، آن را یک اصل می‌داند، این است که (کم سود بفروش؛ اما فروش عظیمی داشته باش). این استراتژی کافی است تا بتوانید به‌سرعت بازار را فتح کرده و به ثروتی کلانی که همیشه آرزویش را داشته‌اید، برسید.

کم سود بفروش؛ اما فروش عظیمی داشته باش-حاج رضا علاءالدین

جالب است بدانید که هیچ اطلاعات دقیقی در مورد ارزش اموال حاج رضا علاءالدین در دسترس نیست؛ ولی تنها همین یک دارایی ۱۸۰۰ میلیاردتومانی به‌خودی‌خود می‌تواند او را در این لیست قرار دهد.

۳)حسین ثابت بکتاش

حسین ثابت بکتاش، سال ۱۳۱۳ در مشهد چشم به جهان گشود.

او در جوانی برای ادامه تحصیل به اروپا رفت و در رشته برق و الکترونیک توانست از فارغ‌التحصیل شود در اذهان عمومی، ثابت بکتاش، عموماً به دلیل هتل‌های معروف و مراکز تفریحی که دایره کرده شناخته می‌شود.

اما علاوه بر ساخت و مدیریت این مراکز، او یک کارآفرین ثروتمند و تاجر فرش نیز هست؛ اما اگر بخواهیم به طور مختصر به میزان دارایی و اصولاً به بررسی فعالیت‌های حسین ثابت بکتاش بپردازیم، باید بگوییم که او در سال‌های اخیر ۹ هتل در جزایر قناری اسپانیا، تأسیس و افتتاح کرده است. در همین راستا صاحب عظیم‌ترین شرکت هتل‌داری در کل کشور اسپانیا نیز است.

ثابت بکتاش هم اکنون در یکی از جزایر اختصاصی خود در اسپانیا زندگی می‌کند؛ اما در ایران نیز املاک بسیار با ارزشی دارد؛ از جمله هتل داریوش که به سبک هخامنشی و با طرح پرسپولیس، در جزیره کیش طراحی و ساخته شده است.

شرکت‌های تجاری بین‌المللی ثابت، مجموعه تفریحی گردشگری پارک دلفین‌های کیش و همچنین باغ پرندگان با مساحتی قریب به ۶۵ هکتار همگی از دارایی‌های ثابت بکتاش محسوب می‌شود. برخلاف بعضی از مردم که اعتقاد دارند انسان باید سالم باشد و مهم نیست که چه میزان ثروت دارد، یکی از اساسی‌ترین اصولی که ثابت بکتاش به آن معتقد است، این است که:

انسان هم باید سالم وهم ثروتمند باشد. حسین ثابت بکتاش

او در پاسخ به این سؤال که شما در خارج از ایران انسان بسیار موفقی هستید، چرا پس از کسب موفقیت دوباره به ایران بازگشته‌اید می‌گوید:

در سال‌های جنگ تحمیلی نتوانستم خدمتی به ایران کنم، من حالا به ایران بازگشتم تا به مردم کشورم خدمت کنم. تصمیم دارم فرهنگ ایرانی را به تمام جهانیان اثبات کنم. انتظاری هم از کسی ندارم.

او هم مانند اسدالله عسگراولادی از هیچ یک از تسهیلات بانکی استفاده نکرده و اعتقاد دارد نمی‌توان از وام‌های بانکی با نرخ سود رایج، در عرصه هتل‌سازی استفاده کرد. او تجارت گردشگری را بعد از فروش نفت دومین اولویت درآمدزایی ایران می‌داند که در صورت مدیریت صحیح حتی می‌تواند به اولویت اول نیز مبدل شود.

البته که ثروت ایشان به طور دقیق مشخص نیست؛ اما با وجود این تعداد از اموال و همچنین این حجم از تبادلات مالی انتظار می‌رود، ثروت بسیار عظیمی در گنجینه دارایی‌های ثابت بکتاش قرار داشته باشد.

ثروتمندترین افراد غیر ایرانی در کشورهای جهان سوم

اما می‌توان به جز افراد ایرانی به داستان کسانی که در کشورهای درحال‌توسعه دیگر نیز به موفقیت رسیده‌اند هم رجوع کرد.

برای مثال:

۱)موکش آمبانی

یکی از معروف‌ترین ثروتمندان و کارآفرینان هندی است. او صاحب چندین شرکت پتروشیمی عظیم و چند شرکت مخابراتی معروف است. او به بازرگانی، سرمایه‌گذاری و مدیریت اجرایی مراکز مختلف دیگر نیز مشغول است.

موکش در سال ۲۰۱۸ یکی ثروتمندترین مردان آسیا لقب گرفت و ازاین‌حیث در دنیا، در مقام نوزدهم ایستاد.

موکش آمبانی که اصالتی هندی دارد، در ۱۹ آوریل ۱۹۵۷ در یمن که در آن زمان بخشی از مستعمرات انگلیس بود، به دنیا آمد.

تا قبل از ۱۹۵۸، پدر موکش در یمن مشغول کار در یک کارخانه بود؛ اما در سال ۱۹۵۸ پس از مهاجرت به هندوستان، وی تجارت خود را که بر پایه فروش ادویه بنا شده بود، در شهر بمبئی آغاز کرد.

البته بعدها به تجارت پارچه نیز روی آورد؛ در این زمینه نیز جزو معروف‌ترین تاجران به شمار می‌رفت.

خانواده آمبانی در ابتدای ورود به بمبئی، شرایط سختی برای زندگی داشتند. آنها تا اوایل دهه هفتاد میلادی در یک آپارتمان کوچک دوخوابه در بمبئی زندگی می‌کردند. موکش به علت شغل پدرش، هیچ‌گاه از فضای کسب‌وکار دور نبود.

وی پس از اتمام دوران ابتدایی و دبیرستان در دانشگاه بمبئی مشغول به تحصیل در رشته مهندسی شیمی شد؛ پس از اتمام دوره لیسانس نیز برای تحصیل در رشته MBA به دانشگاه استنفورد رفت. اما در سال ۱۹۸۰ به دلیل قبولِ مسئولیت در اداره شرکت ریلاینس و یاری به پدرش از دانشگاه انصراف داده و به هندوستان بازگشت.

پس از این اتفاق، پدرش مدیریت یک پروژهٔ عظیم تولیدی نخ را به موکش محول کرد. آمبانی پس از ازدواج با نیتا آمبانی در سال ۱۹۵۸، در محله مرفه نشین بمبئی در یک ساختمان به نام آنتیلیا ساکن شد.

این ساختمان ۲۷ طبقه مجزا داشت و هم اکنون ارزشی بالغ بر یک میلیارد دلار دارد. این بنا در مقایسه با ساختمان‌های مجاور در شهر بمبئی گران‌قیمت‌تر محسوب می‌شود. در گاراژ این آپارتمان مجلل سه هلیکوپتر و حدود ۱۶۰ ماشین لوکس وجود دارد. امکانات این ساختمان نیز عبارت‌اند از:

سینمایی اختصاصی، باشگاه ورزشی و استخر شخصی.

یکی از حواشی پرسروصدای موکش بود که در سال ۲۰۰۷، به مناسبت تولد همسرش یک هواپیمای ایرباس به ارزش ۶۰ میلیون دلار هدیه داد که طراحی ساخت آن به سفارش خاصِ آمبانی بود.

اما چطور شد که موکش آمبانیی به این میزان ثروت رسید؟

او پس از پیوستن به شرکت تولیدی نخ، به طور هم‌زمان به تولید الیاف پلی‌استر و دیگر محصولات که از نفت و صنایع پتروشیمی نشأت می‌گرفتند نیز پرداخت. حتی در مقطعی شروع به اکتشاف و تولید نفت و گاز کرد که در نهایت با تلاش و پشتکار فراوان توانست شصت نشان تجاری جدید را در این مدت، مطابق با استانداردهای بین‌المللی و همچنین به‌کارگیری فناوری‌های جدید ثبت کند. او با این کار، رؤیای پدرش که همان جهانی کردن کسب‌وکارش بود را حقیقی ساخت.

آمبانی، در سال ۲۰۱۰ با ثروتی بالغ بر ۲۹ میلیارد دلار در رده چهارم ثروتمندترین افراد جهان قرار داشت؛ البته که در سال ۲۰۰۷ به مدت بسیار کوتاهی به‌عنوان ثروتمندترین فرد جهان معرفی شد. گفته می‌شود سرمایه وی در آن زمان، حدود ۶۳.۲ میلیارد دلار بود که حتی بیل گیتس را هم با سرمایه ۵۶ میلیارد دلاری به‌راحتی پشت سر گذاشت.

بسیاری از مردم معتقدند آمبانی، تمام دارایی‌اش را از پدرش به ارث برده؛ اما چیزی که حقیقت دارد، این است که موکش با تلاش فراوان و اراده خود این سرمایه و دارایی هنگفت را به دست آورده است.

در جدیدترین لیست منتشر شده از ثروتمندترین افراد جهان در سال ۲۰۲۰، موکش آمبانی با دارایی حدود ۷۴.۴ میلیارد دلاری در رده نهم قرار دارد.

چه کسی فکر می‌کرد یک جوان ترک تحصیل‌کردهٔ هندی در یک کشور جهان‌سومی نسبتاً فقیر، روزی رهبری بزرگ‌ترین واحد صنعتی تولید مواد شیمیایی جهان را بر عهده بگیرد که روزانه حدود ۶۶۰ هزار بشکه مواد شیمیایی تولید کند؟

۲) جان کوم

پناهندهٔ فقیری که با تلاش و کوششی مثال‌زدنی توانست یک میلیارد تأثیرگذار در اقتصاد کل جهان شود.

او در سال ۱۹۷۶ و در یک خانواده یهودی در یکی از روستاهای کوچک دورافتاده نزدیک به شهر کیف چشم به جهان گشود.

کسی که تمام دوران کودکی‌اش را در سایه کمونیست‌ها و اتحاد جماهیر شوروی گذراند؛ خانوادهٔ کوم حتی برای حمام کردن هم آب گرم نداشتند؛ همة این‌ها نشان‌دهندهٔ میزان فقر در خانواده کوم است؛ اما جان تسلیم نشد و به همراه خانواده‌اش به آمریکا رفته و پناهنده شدند.

البته جان اصالتی اوکراینی داشته و اکثر زندگی‌اش را در این کشور گذرانده، اما اگر زندگینامه وی را خوانده باشید، می‌دانید که در اوایل مهاجرت برای درآوردن مایحتاج زندگی مجبور بود، جلوی فروشگاه‌ها و خانه‌ها را جارو کند.

او پس از گذراندن دوران تحصیل در دبیرستان، وارد دانشگاه سن خوزه شد و پس از مدتی، از این دانشگاه نیز انصراف داد.

جان، حتی هنگامی که خبر فوت پدرش در اوکراین را شنید، نتوانست به مراسم تشییع او برود؛ حتی پرداخت هزینهٔ پرداخت قبوض تلفن نیز برایش بسیار سنگین بود. هم‌زمان در اوکراین شرایط بسیار بدی حاکم و امنیت به پایین‌ترین سطح رسیده بود.

این موضوع، دغدغه‌ای شد تا جان کوم برای برقراری یک ارتباط ساده و ارزان در تمام دنیا، ذهن خود را به کار بگیرد. هنگامی که در شرکت یاهو یک کارمند ساده بود، توانست با برایان اکنون آشنا شود. جان و برایان، با کمک هم تحولی عظیم را در دنیای ارتباطات به وجود آوردند.

آنها با راه‌اندازی اپلیکیشن واتس‌اپ، به ثروت هنگفت و باورنکردنی دست پیدا کردند؛ به‌طوری‌که می‌توان گفت، تاکنون ۹.۸ میلیارد دلار سرمایه خالص، متعلق به شخص جان کوم است و همچنین برایان، سرمایه‌ای بالغ بر ۲.۵ میلیارد دلار در خزانه خود دارد. این دو نفر در لیست ثروتمندترین افراد جهان قرار دارند.

۳)رابرت کوک

رابرت کوک یک تاجر، بازرگان و مدیر ارشد اجرایی بااصالت مالزیایی – هنگ‌کنگی است؛ کسی که ده سال متوالی به‌عنوان ثروتمندترین فرد مالزی شناخته می‌شود.

مجله بیزینس اینسایدر که گزارشی دارای او را حدود ۲۰ میلیارد دلار تخمین زد؛ البته در جدیدترین رتبه‌بندی ثروتمندترین افراد مالزی که توسط از مجله فوربس منتشر شد، دارایی خالص وی حدود ۱۱ میلیارد و ۳۰۰ میلیون دلار تخمین زده شده است که این رقم، نسبت به سال گذشته ۲۰۰ میلیون دلار کاهش داشته است. گفته می‌شود دلیل این کاهش به دلیل کاهش بهای نفت و سقوط رینگیت است.

او متولد ۱۹۲۳، در جنوب مالزی است. پدر رابرت در ابتدای قرن بیستم میلادی، برای امرارمعاش از فوجیان چین به مالزی مهاجرت کرد. در آن زمان رابرت، بسیار کوچک بود. به همین خاطر همیشه در خاطرات خود نقل کرده که در کودکی مجبور بود، کمک‌خرج خانواده‌اش باشد.

بنابراین، رابرت از همان سن کودکی مشغول دست‌فروشی و پادویی شود؛ اما پس از تحمل رنج و سختی‌های فراوان و تلاش‌های بسیار توانست تا دریافت مدرک کارشناسی‌اش از دانشگاه کالج رافل ادامه تحصیل دهد.

پس از اتمام دوران تحصیل نیز در بخش غلات کارخانه میتسوبیشی که در آن دوران فعالیت گسترده‌ای در کشور مالزی داشت، مشغول به کار شد و تنها ۲۵ سال داشت که پدرش را از دست داد.

پس از آن رابرت و برادرش تصمیم گرفتند یک کسب‌وکار کوچک را حول محور محصولات کشاورزی راه بیندازند. کوک، پس استقلال کشور مالزی با کمک‌هایی که از دولت دریافت کرد، توانست کسب‌وکارش را رونق دهد و در نهایت در سال ۱۹۵۱ بود که مقدار زیادی شکر از کشور هند خرید. ناگهان قیمت شکر سر به فلک کشید. از همان جا بود که استارت کار کوک خورد و توانست سود زیادی از این طریق کسب کند.

پس از آن هم این کار را ادامه داد و به‌نوعی شیرینیِ شکر زیر زبانش مزه کرد. او با سرمایه‌گذاری روی کارخانه‌های شکر، کار خود را گسترش داد تا جایی که نزدیک به ۸۰ درصد بازار شکر مالزی و ۱۰ درصد از تولید شکر جهان را برعهده گرفت. همین کافی بود تا به او لقب پادشاه شکر آسیا را بدهند.

پس از گذشت مدتی از موفقیت‌های اولیه‌اش، وقتی تنها ۲۹ سال سن داشت، همراه با برادرش شعبه دیگری از شرکت کوک را در سنگاپور راه‌اندازی کردند.

در اواسط دهه هفتاد بود که تجارت این دو برادر به کشورهای اروپایی رسید. رابرت کوک شعبه‌های مختلفی در شهرهای لندن، پاریس، نیویورک و مسکو افتتاح کرد و توانست کسب‌وکار خود را به تمام جهانیان معرفی کند.

رابرت کوک با پیشرفت‌های عظیمی که به دست آورد، توانست جایگاه سیاسی خود را نیز ارتقا دهد و تبدیل به یک چهره تأثیرگذار و سرشناس در شرق آسیا شود.

در سال‌های گذشته، ثروت رابرت کوک علی‌رغم سن بالای او ۵ تا ۶ برابر شده که این نشان‌دهنده تأثیر حضور او در اقتصاد آسیا است.

یکی از معروف‌ترین جملات رابرت کوک درباره تجارت و کسب‌وکار این است که:

در همه کسب‌وکارها به طور حتم، ریسک وجود دارد؛ اما اگر برای بهره‌بردن از فرصت‌های پیش‌آمده به‌اندازه کافی شجاع نباشید تا همیشه ضعیف باقی خواهید ماند.

جمع‌بندی و نکات اصلی

اسامی زیادی در این لیست جای خواهند گرفت، مانند:

کارلوس اسلیم، ایکی باتیستا، سالیناس پلیئگو، لبنا خالد، علی قاسمی، دیلیپ شانگهوی، پالونجی می‌ستری، عظیم پرمجی، نواز شریف، موسی بن شمشیر و صدها نفر دیگر.

اما چیزی که در این میان اهمیت دارد این است که فرقی ندارد که شما در کدام کشور به دنیا می‌آیید؛ بلکه فقط باید توانایی‌های خود را شناسایی و بر پایه آن‌ها برنامه‌ریزی نمایید.

هرکدام یک از مواردی که مثال زدیم در کودکی، نوجوانی یا حتی جوانی، دوران بسیار سختی را پشت سر گذاشته‌اند. اما با تلاش و پشتکار و داشتن هدف، به مقاصد موردنظر خود توانستند برسند.

شما می‌توانید برای به‌کارگیری روش و شیوه زندگی و نحوه اجرای کسب‌وکار این افراد از نکات زیر نیز بهره‌مند شوید:

1. برای به‌دست‌آوردن موفقیت باید ریسک کنید.
2. برای کسب موفقیت حتماً نیازی نیست سرمایۀ اولیهٔ زیادی داشته باشید.
3.  قبل از انجام هر اقدامی، باید اطلاعات و دانش موردنیاز آن را کسب کرده و سپس شروع به انجام آن کنید.
4. امید داشته باشید. شغلی که الان دارید، تضمین‌کنندهٔ شغلی نیست که تا آخر عمر آن را انجام خواهید داد؛ شرایط تغییر می‌کند.
5. تلاش و پشتکار رمز موفقیت شما خواهد بود.

امید است با خواندن زندگینامه این دسته از افراد، به دانش خوبی از نحوه فعالیت آن‌ها در طول زندگی‌شان رسیده باشید، و بتوانید آن‌ها را به کار ببرید.